រឿងព្រេង ទាក់ទងនឹងបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ-បណ្ដែតដូនតា
មានសេចក្ដីដំណាលថា មានឈ្មួញសំពៅ ៥០០
ធ្វើដំណើរចេញទៅជួញតាមសមុទ្រ ។ លុះទៅដល់កោះមួយនោះ ជួនជាល្ងាច
នឹងធ្វើដំណើរទៅមុខទៀតនឹងស្ទើរ ទើបនាំគ្នាចូលចតសំពៅនៅទីនោះ ។
កោះនោះ ជាកោះដាច់ស្រយាល ឥតមានមនុស្សនៅទេ ហើយពេលយប់
តែងតែមានពួកប្រេតនាំគ្នាដើរមករកស៊ី ។ ពួកប្រេតទាំងនោះ
លុះដើរក្រវែលរកអាហារ ឃើញមនុស្សដេកក្នុងសំពៅ ក៏ចាប់មនុស្សកំពុងដេកលក់
យកទៅឲ្យចៅហ្វាយវាខ្លះ គិតនឹងហែកស៊ីខ្លះ ។
ពួកមនុស្សដេកលក់ដោយសារសំឡេងប្រេតនិយាយគ្នា ក៏ភ្ញាក់ឡើង ភ័យស្លុត
យំសោកទ្រហឹង ខំអង្វរករដូចម្ដេច ក៏ពួកវាពុំព្រម ហើយគិតតែពីចាប់នាំទៅប្រគល់ឲ្យចៅហ្វាយនាយវា
។
សម្រែកយំសោក បណ្ដាលឲ្យផ្អើលអស់មនុស្សទាំង
៥០០ សំពៅ ។ ពេលនោះ នាយសំពៅម្នាក់ ជាអ្នកឈ្លាសវៃ នឹកឃើញថា
"បើទោះជាត្រូវស្លាប់
ក៏ត្រូវតែហ៊ានប្រថុយនិយាយតវ៉ាឲ្យអស់ចិត្តសិន
មិនត្រូវឲ្យគេផ្ដាច់ជីវិតទទេៗ ឡើយ" គិតហើយ ក៏តាំងស្មារតីអង់អាច
និយាយទៅកាន់ស្ដេចប្រេត សូមឲ្យលែងពួកខ្លួន, តែស្ដេចប្រេតនោះឆ្លើយថា
"យើងនឹងសែងពួកឯងទៅវិញមិនបានទេ ព្រោះពួកយើងស្រេកឃ្លានណាស់
................... យ៉ាងនេះម្ដង បើលែងពួកអ្នកឯងទៅ មិនដឹងកាលណានឹងបានទៀតទេ, ពួកយើងខ្សត់អាហារណាស់ !” ។
នាយឈ្មួញអង្វរថា :
- សុំលោកលែងពួកយើងទាំងអស់វិញចុះ យើងសន្យាថា
"នឹងទទួលរកអាហារជូនលោក រាល់ឆ្នាំ លុះត្រាតែអស់ជីវិត, បើលោកពិសាយើងទៅនោះ
លោកបានឆ្អែតតែមួយគ្រាប៉ុណ្ណោះ, អំណឹះតទៅ លោកនឹងត្រូវអត់ឃ្លានទៀត, បើពួកយើងសន្យានឹងលោកយ៉ាងនេះ
តើលោកយកផ្លូវណា ? លោកសុខចិត្តពិសារូបយើងឲ្យបានតែមួយចម្អែត
ឬក៏សុខចិត្តទុកជីវិតពួកយើង ដើម្បីឲ្យទៅរកអាហារជូនលោកវិញ ? ។
ពួកប្រេត ឮសំណើនៃនាយឈ្មួញដូច្នេះ
ក៏គិតគ្នាមួយសន្ទុះ ទើបព្រមដោះលែងពួកឈ្មួញ ហើយផ្ដាំផ្ញើថា
"កាលបើពួកអ្នកបានទៅដល់ស្រុកទេសខ្លួនហើយ កាលណា
មានខ្យល់ជំនោរធ្លាក់មកពីទិសឯជើង អ្នកទាំងអស់គ្នា
ត្រូវធ្វើក្បួនផ្ទុកធញ្ញជាតិ និងអាហារគ្រប់យ៉ាង មានលាជ, សណ្ដែក, ល្ង, ដូង, អំបុក, ចេក ជាដើម បណ្ដែតតាមខ្សែទឹកមកឲ្យយើងចុះ
មិនបាច់នាំមកផ្ទាល់ទេ, ជំនោរខ្យល់ នឹងបញ្ជូនមកដល់យើងហើយ" ។
ឮតែប៉ុណ្ណេះ ពួកអ្នកសំពៅ
អររកអ្វីប្រៀបពុំបាន ហើយក៏នាំគ្នាចុះសំពៅរចោករចល់ខ្ញៀវខ្ញារ
បើកចេញផុតពីនោះយ៉ាងប្រញាប់ ។ លុះទៅដល់ភូមិស្រុក ជួបជុំគ្រួសារហើយ
ត្រូវនឹងពេលជិតដល់រដូវភ្ជុំ ដែលទឹកឡើងជាលំដាប់ផង
អ្នកដែលបានសន្យានឹងប្រេតទាំងនោះ ក៏នាំគ្នាធ្វើនំនែក រកចេកអំពៅ លាជ
ស្រូវ អង្ករ ផ្លែឈើ ដែលមានក្នុងរដូវនោះ ធ្វើពោងពាយ
ហើយដាក់បណ្ដែតបញ្ជូនទៅឲ្យប្រេតតាមខ្សែទឹករាល់ៗ ឆ្នាំ ។ មនុស្សជាន់ដើម
កាន់ពាក្យសច្ចៈល្អណាស់ បើនិយាយសន្យាថាដូចម្ដេចហើយ មិនហ៊ានបំពានទេ ។
ចំណេរតមក អ្នកស្រុក ក៏នាំគ្នាធ្វើតៗ មក
ទៅជាទំនៀមទម្លាប់ ដោយយល់ថា
"”ធ្វើបុណ្យបណ្ដែតស្រូវអង្ករទៅឲ្យដូនតា ដែលទៅកើតជាប្រេត
ឋិតនៅឯស្រុកទន្លេស្ងួត កន្ទួតមួយដើម" នោះវិញ ។
រឿងព្រេង ទាក់ទងនឹងបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ-បណ្ដែតដូនតា
![រឿងព្រេង ទាក់ទងនឹងបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ-បណ្ដែតដូនតា]()
Reviewed by VannyDa
on
3:58 PM
Rating:
