រឿង ជាប់ដោយរដូវច្រូតស្រូវ
មានរឿងតំណាលថា ៖
មានបុរសម្នាក់ជាកូននៃត្រកូលស្ដុកស្ដម្ភមាំមួនមាន
មាស ប្រាក់ ស្រូវ
អង្ករ ក្របី គោ ពោពាស ជាអ្នកមាននៅស្រុកស្រែ ។ បុរស
នោះមានរូបឆោមលោមពណ៌យ៉ាងកណ្ដាល
មិនអាក្រក់ មិនល្អ
ហើយតាំងពីកើតមកឥតមានវិកលវិការខូចខាតអវយវៈណាមួយឡើយ ។ លុះអាយុរវាងជាង ២០ ឆ្នាំ
ដែលកំពុងស្ថិតនៅក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់ប្រាណ ហេតុកម្មពីបុរាណមកនាំឲ្យរំខានចក្ខុ
ដែលកំពុងពេញទៅដោយទស្សនាការច្បាស់លាស់ ក៏បែរត្រឡប់ ជាងងឹត
មើលវត្ថុទាំងពួងឃើញព្រិលៗមិនច្បាស់ តែភ្នែកនោះនៅបើកធ្មេចជាធម្មតា ឥតមានឡើងបាយ
ឬស្រុតស្រកខ្វង់ជាហេតុឲ្យជនដទៃដឹងប្រាកដថា ខ្វាក់ឡើយ ។
បុរសនោះមានទុក្ខម្មេញទោមនស្ស
ព្រោះមើលអ្វីមិនឃើញ ។
តាមបិតារកដណ្ដឹងប្រពន្ធឲ្យបុរសនោះ
ក៏គ្មាននរណាគេព្រមឲ្យ សូម្បីគេដឹងថាអ្នក នោះជាកូនអ្នកមានភោគសម្បត្តិក៏ដោយ
ក៏នៅតែមិនឲ្យ ព្រោះគេស៊ើបដឹងបុរសនេះខ្វាក់បាំងស្បែក ។ កាលបើមាតាបិតារកដណ្ដឹងក្នុងស្រុកជិតៗមិនបាន
ក៏ទៅ រកដណ្ដឹងស្រុកឆ្ងាយ ដោយគេមិនបានដឹងថាបុរសសាម៉ីខ្លួននោះខ្វាក់
ឮតែគេថាកូនអ្នកមានស្ដុកស្ដម្ភសមនឹងសម្បត្តិខ្លួនក៏ព្រមឲ្យទៅ ។ ឪពុកម្ដាយរបស់
សាមីខ្លួនទាំងសងខាង
លុះបានទទួលសារភាពថា
ព្រមឲ្យព្រមទទួលយកហើយ
ឪពុកម្ដាយខាងប្រុសក៏លាដន្លងត្រឡប់វិលទៅកាន់ផ្ទះសម្បែង របស់ខ្លួនវិញ ទៅ ។
ខាងចុងនៃកុម្ភៈរដូវ រវាងខែជេស្ឋ ដែលជាពេលអ្នកស្រែត្រូវភ្ជួររាស់
ម្ដាយបុរសនោះក៏ចាត់ចែងនំចំណីជាជំនូន ជូនកូនទៅលេងដើម្បីសួរសុខទុក្ខឪពុកក្មេក
ម្ដាយក្មេក កាលដែលទៅមានបងប្អូន ៤-១០ នាក់ជូនទៅផង ។ លុះវេលាដែលត្រឡប់មកវិញ
គេទុកបុរសសាមីខ្លួនឲ្យនៅជួយភ្ជួរឪពុកក្មេក លុះដល់ព្រឹកឡើង
ឪពុកក្មេកប្រាប់កូនប្រុសជំទង់ម្នាក់ឲ្យដឹកក្របីទៅស្រែ ឲ្យបុរសកូនប្រសាលីនង្គ័ល
ទៅដល់ស្រែហើយបុរសជំទង់នោះប្រាប់ថា ស្រែនេះមួយៗជាស្រែរបស់យើង
ហើយត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ។ ចំណែកបុរសជាកូនប្រសា ក៏ចាប់ទឹមក្របី ភ្ជួរស្រែ ៤-៥ ដែលមានភ្លឺ ក៏ភ្ជួររំលាយភ្លឺទាំងអស់តាំងពីព្រលឹមដល់ថ្ងៃត្រង់នៅតែ
មិនទាន់ ឈប់ភ្ជួរ ។ ឪពុកក្មេកប្រើកូនជំទង់ឲ្យទៅមើលបុរសនោះ
ទៅដល់ស្រាប់តែឃើញភ្លឺនោះរលាយអស់ក៏លាន់មាត់ថា ហេ !
ម៉េចក៏បងឯងភ្ជួរទាំងភ្លឺស្រែផងចេះ ! បុរសខ្វាក់បាំងស្បែកនោះតបថា ណ្ហើយស្រែយើងតូចៗ
រំលាយភ្លឺឲ្យធំតែ ១ ទៅ ថាហើយក៏ដាក់ក្របីពីនឹមលែងឲ្យស៊ីស្មៅ រួចបណ្ដើរគ្នាទៅផ្ទះ
វេលាដល់ផ្ទះរៀប នឹងឡើងជណ្ដើរក៏វង្វេងចូលទៅក្រោមផ្ទះបាយ ប្អូនថ្លៃស្រែកថា ហ៍ !
ម៉េចក៏អ្នកចូលទៅក្រោមផ្ទះបាយ មិនឡើងទៅលើផ្ទះពិសាបាយ ? បុរសខ្វាក់ដឹងខ្លួនថា
វង្វេងជណ្ដើរដូច្នោះ ក៏និយាយដោះថា ពីយប់មិញ កាលបងចុះទៅភ្ជួរ សូរលាន់ផសៗលឿនបានជាចូលទៅមើល
ថាហើយក៏ដើរសសៀរទៅរកជណ្ដើរឡើងទៅ លើផ្ទះ
ទើបអ្នកជាប្រពន្ធលើកភោជនា-ហារមកជូនបុរសខ្វាក់នោះពិសា លុះទទួលទានបាយរួចហើយ
ក៏ចុះទៅសម្រាកកាយក្នុងខ្ទមតូច ១ ដែលតាំងនៅខាង អគ្នេយ៍នៃគេហដ្ឋាន ។
បុរសខ្វាក់បាំងស្បែកនៅបម្រើឪពុកក្មេកម្ដាយក្មេកពីរបីថ្ងៃហើយ
ក៏ត្រឡប់វិលទៅផ្ទះរបស់ខ្លួនវិញ ។
វេលាស្រូវទុំរៀបនឹងច្រូត ឪពុកក្មេកផ្ដាំឲ្យកូនប្រសាមកជួយចាំស្រូវទុំ
ព្រោះស្រុកនោះជិតព្រៃ ជ្រូកព្រៃទាំងហ្វូងតែងមកស៊ីស្រូវអ្នកស្រុករាល់យប់ ក្នុងវេលា
ដែលមានស្រូវទុំ ។ ឪពុកក្មេកផ្ដាំដូច្នោះ បុរសកូនប្រសាក៏មកតាមបណ្ដាំ ទើបឪពុកប្រគល់កាំភ្លើងឲ្យ
១ ហើយប្រាប់ថា
បាឯងដល់ពេលយប់កុំចុះពីលើខ្លបខ្លាច ជ្រូកព្រៃ បើឮសូរប្រោកៗត្រង់ណាបាញ់ទៅចុះ
គ្មានអ្វីទេសុទ្ធតែជ្រូក ។ បុរសកូនប្រសា
លុះបានស្ដាប់ឪពុកក្មេកប្រាប់ហើយក៏ទៅចាំស្រូវវេលាយប់អង្គុយនៅ លើខ្ទមចាំស្ដាប់
បើឮសូរប្រោកៗខាងកើតក៏បាញ់ខាងកើតផូងឮសូរខាងលិចបាញ់ទៅខាងលិចផូង ។
ទំនៀមបុរាណអ្នកដែលដណ្ដឹងប្រពន្ធហើយមិនទាន់រៀបការ វេលាទៅបម្រើគេមិនហ៊ានស្លៀកខោទេ
តោងស្លៀកសំពត់ចងក្បិនជានិច្ច ។ ថ្ងៃជាខាងក្រោយមកនៅពេលយប់ស្រាប់តែឮប្រោកប្រាក
ឃឹកឃាក់ៗ ដោយហ្វូងនៃ ជ្រូកព្រៃមកជាច្រើន បុរសនោះក៏លោះកៃកាំភ្លើងផ្ទួនគ្នាបីដងផូង
ផូង ផូង ជួនជាគ្រាប់ចុងក្រោយបង្អស់ទំនងធ្វើឲ្យអ្នកបាញ់ដឹងថាខ្លួនបាញ់ត្រូវជ្រូក
បុរសកូន ប្រសាគិតថា បើប្រសិនជាអញបានតែជ្រូក ១ នឹងគាប់ចិត្តឪពុកក្មេកមិនខាន
បម្រុងនឹងចុះទៅរាវរកក្នុងវេលាដែលបាញ់ត្រូវភ្លាម តែគិតខ្លាចជ្រូកព្រៃក៏បន្ធូរចិត្
តបង្អង់ទុកឲ្យភ្លឺសឹមចុះទៅរក ។ ដោយកម្លាំងលោកធម៌
ដែលចូលទៅលុកលុយដួងចិត្តបុរសនោះខ្លាំងពេក
សូម្បីដេកក៏មិនលក់នឹកចង់តែចុះទៅរកជ្រូកទាំងយប់ ដោយកួចកាន់ចង់ឲ្យគាប់ចិត្តឪពុកក្មេក
ឬដើម្បីសំដែងសេចក្ដីក្លាហានឲ្យប្រាកដដល់គ្រួសារ ។
ដោយកម្លាំងនឹកឥតភ្លេចនៅវេលាជិតភ្លឺ ប្រហែលម៉ោង ៤ ឬ ៥ បុរសនោះក៏ចុះទៅរាវរកជ្រូកក្នុងស្រូវទុំ
ដោយសេចក្ដីខំប្រឹងវារស្ទាបរកជ្រូកទាំងយប់ សូម្បីរបូតសំពត់ចេញពីខ្លួនក៏មិនដឹង
លុះអរុណោទ័យរះព្រាងៗបុរសនោះ ក៏ប្រទះជ្រូកដែលខ្លួនបាញ់ងាប់នោះ ក៏លាន់មាត់ថាហ៊ឺស !
គាប់ហើយតែប៉ុណ្ណេះ ហើយចាប់ជ្រូកលីសំដៅទៅផ្ទះ អុញហ្ន ! ប្រហែល ៣-៤ រយម៉ែត្រទៀតនឹង
ដល់ផ្ទះជួនជាអ្នកស្រីសាមីខ្លួនងាកបែរចោលភ្នែកទៅទិសខាងកើតផ្ទះ
ប្រទះឃើញប្ដីស្រាតលីជ្រូកមក ក៏សើចបិទមាត់ ឡើងទៅលើផ្ទះប្រាប់ឪពុកម្ដាយហើយ
ចូលទៅក្នុងផ្ទះដោយសេចក្ដីអៀនខ្មាសជួសប្ដី ។ ដើម្បីនឹងធ្វើឲ្យបុរសនោះដឹងថា
ខ្លួនស្រាតឪពុកក្មេកក៏ស្រែកសួរពីចម្ងាយថា ចុះស្អីខាងមុខ ? បុរសនោះឆ្លើយថា ច្រមុះវា ចុះសំពត់ទៅណា ? ភ្ញាក់ខ្លួនព្រើតស្ទាបទៅខាងក្រោមរលីង ទម្លាក់ជ្រូកភីងរត់ប្រឹបទៅបាត់ ។
អ្នកផ្ទះក៏នាំគ្នាសែងជ្រូកយកមកធ្វើជាម្ហូបស៊ីច្រូតស្រូវ ។
លុះស្រូវទុំល្មមច្រូតហើយ
គេក៏យកកណ្ដៀវទៅច្រូត
រួចជញ្ជូនកណ្ដាប់យកមកបញ្ជាន់បែនបោកជញ្ជូនគ្រាប់ដាក់ជង្រុកទុកទៅ ។ កណ្ដៀវជារបស់ដែល
គេយកគោលស្លាបផ្លែមកផ្សំ ។ គោល គេធ្វើឲ្យមានរង្វង់មូលបន្តិច តែមិនមូលជាប់គ្នាទេ
គ្រាន់តែឲ្យឡើងមូលសណ្ឋានផ្លែសន្ទូច ខាងចុងគោលគេឆ្លាក់ជាក្បាច់ ផ្សេងៗ ហើយលាបលនដោយជាតិហិង្គុល និងម្រ័ក្សណ៍ ជាក្បាច់ពងត្រី ឬក្បាច់ផ្កាច័ន ។
ស្លាបធ្វើពីមែកឈើតូចៗដែលមានជំពាម គេរើសរកមែកដែលល្មមធ្វើ ស្លាបកណ្ដៀវកើតហើយ
គេយកទៅរោលភ្លើងពត់ជារង្វង់ស្លាប ចងរឹតហាលថ្ងៃទុកឲ្យស្ងួត
ទើបយកទៅបិតនឹងកាំបិតឲ្យមូលល្អ រួចចោះរន្ធវែងបន្តិចទុកសម្រាប់ ស៊កផ្លែ។ ផ្លែៈ
ផ្លែកណ្ដៀវគេធ្វើពីដែក គេយកដែកទៅដំឲ្យសំប៉ែត មានខ្នងកោងបន្តិចធ្វើធ្មេញវែងខ្លីៗ
ដូចជាធ្មេញសត្វកណ្ដូប រួមគោលស្លាបផ្លែចូលគ្នាហៅថា (កណ្ដៀវ)
ជាលោនុប្បករណ៍ក្នុងគ្រឿងសម្រាប់ច្រូតស្រូវ
(រឿងនេះបានឮចាស់ៗតំណាលតៗមក)
ភិក្ខុ ឈឹម សារ៉េត វត្តឧណ្ណាលោម
ភ្នំពេញ ថ្ងៃ ១ ខែ១១ ឆ្នាំ១៩៤៧
រឿង ជាប់ដោយរដូវច្រូតស្រូវ
Reviewed by Admin
on
5:14 PM
Rating: